Back in Rungwe

Zo.. de twee weken Isoko zitten erop. Helaas was het internet zo slecht dat ik niet de mogelijkheid heb gehad om mijn vorige verslagen er tijdens ons verblijf daar op te zetten. Vandaar dat ik er nu drie tegelijkertijd opzet.
Ondertussen verblijven we alweer 5 weken in Tanzania en voelen we ons in Rungwe echt thuis. De periode in Isoko was heerlijk, maar in ons eigen huisje in Rungwe voelen we ons bijna ‘normale’ inwoners in plaats van gasten. We zijn opgewacht door de buren hier en zijn na heel wat handdrukken en knuffels weer alleen in ons huisje.
Isoko heeft ons weer een heel andere natuur laten zien. De natuur was niet alleen buiten te vinden maar ook binnen in ons huis. Grote spinnen, en dan bedoel ik ook echt GROOT! Waren ruim vertegenwoordigd in Isoko. Met de tips van Enea nog in ons hoofd, dat we ze als familie moesten zien en niet als gevaar besloten we ze te accepteren in ons huis. Maar niet zonder iedere dag weer angstig wakker te worden met het idee dat er grote harige wezens in onze klamboe zaten. Ook hebben we diverse (niet altijd even aangename) ontmoetingen gehad met mieren. Deze mieren zaten niet alleen op onze tafel, stoelen en vloeren maar ook in ons brood. Wat we ook probeerden (zoals: s’nachts het brood in een luchtdichte pan ophangen aan het plafond) er zaten standaard mieren in ons brood. Ik kan je wel vertellen dat de smaak om verder te eten dan snel vergaat.
Naast deze dierenbende hebben we ook echt genoten van de natuur om ons heen. Om de weeskinderen te bezoeken moesten we vaak een aantal uur lopen, en liepen we over smalle bergpaadjes met een prachtig panorama als uitzicht. De dorpjes die we bezochten lagen ontzettend afgelegen, en waren erg primitief. De bewoners hadden soms nog nooit een blank persoon gezien, dus we werden overal ontzettend hartelijk ontvangen. Vaak werden we dan direct uitgenodigd om met ze mee te eten. De vriendelijkheid en gastvrijheid is echt ontzettend bijzonder. Hoewel ze zelf weinig hebben, delen ze veel. De kinderen in de buurd werden dan al snel opgetrommeld en onder toeziend oog van de halve community begonnen we dan aan onze banaan met gestampte noten, vriendelijk lachend en ondertussen er ook voor zorgend dat we niet teveel spiertjes of botjes naar binnen werkte.
Enea heeft de afgelopen twee weken ontzettend goed voor ons gezorgd. Iedere dag weer stond ze om half 7 vroeg voor de deur met verse melk. Deze melk werd dan op een tjakko opgewarmd. (een tjakko is een soort mini-bbq die ze hier veel gebruiken. Je hebt er geen electriciteit voor nodig maar het is ontzettend lastig om hem aan te maken. Marije en ik hebben al diverse pogingen gedaan, zijn veel lucifers armer maar kregen er geen vuur uit). Oja, nog even over die melk. Eergisteren zijn we ook nog naar een gezin geweest waar we soort karnemelk voorgeschoteld kregen. Nu ben ik niet zo vies van stukjes, maar deze melk was direct na het melken in een soort olie-bus gegoten en heeft vervolgens 2dagen in de zon de tijd gekregen om te stollen en te verzuren. Ik geloof dat we allebei nog nooit zoiets vies gedronken hebben. Er zaten diverse vliegjes in en grote bonken met gestolde, gezuurde en beschimmelde melk. Ik dacht nog dat ik er onderuit kon komen door Enea op de hoogte te brengen van onze adviezen die we vanuit Nederland hadden gekregen op het gebied van ongekookte melk. Maar dat mocht niet baten want volgens haar was het van tevoren goed gekookt. Vriendelijk knikkend en bedankend hebben Marije en ik het opgedronken. Verstand op nul en dan weer een slokje. Brrr. Je moet er wat voor over hebben om 3maanden in Tanzania te zitten.
Op dit moment zit ik met Marije aan de tafel in Rungwe. De electriciteit ligt er al twee dagen uit en is een uur geleden weer aangesprongen en ondertussen ook weer uitgevallen. De afgelopen dagen hebben we gelukkig nog wat interviews kunnen houden maar vanaf morgen hebben we de computer echt weer nodig om verder aan ons onderzoek te werken. We hopen maar dat er veel slimme mannen zich op dit moment buigen over dit probleem. We merken dat we zelf ook wat meer gelaten reageren op het electriciteits probleem. Het hoort er nu eenmaal bij, en we wachten wel af wanneer het weer gaat werken, stressen heeft hier in ieder geval weinig zin.
Deze week zijn we nog in Rungwe en hopen we (als de stroom weer optimaal werkt) de laatste hand te zetten aan de interviews en het labelen. Vanaf volgende week hebben we vakantie! Het klinkt misschien wat raar voor de thuisblijvers, maar echt vakantie hebben we hier nog niet gehad. De afgelopen weken hebben we ondanks het heerlijke weer veel uren achter de laptop gezeten dus een soort verlate voorjaarsvakantie hebben we wel verdiend;-) We worden door onze persoonlijke driver komende maandag naar Matema gebracht. Dit is een visserdorpje, vlak bij een leek. Het schijnt daar erg mooi te zijn, met veel bergen, parken en goed zwemwater (oftewel: zonder krokodillen). We kijken er ontzettend naar uit, en ik zal jullie op de hoogte houden van onze belevingen daar.
Ik ga stoppen want het is weer douche tijd. Dat betekent, water opwarmen in een pan en met een hoofdlampje (stroom is weer uitgevallen) het zweet van vandaag er weer afspoelen. Oja, en om het nog primitiever te maken. Morgen moeten we onze melk zelf uit de koe persen. Ik ben benieuwd of we er dan nog steeds zo lekker van drinken;-)
Tot volgende week.,
Liefs